CATCHES – CHWYTY

Catch`e czyli chwyty to bardzo istotna część freestyle`owych „combosów”. Udany catch jest jak postawienie kropki na końcu zdania. Naukę freestyle`u należy rozpocząć od rzucania i łapania, ponieważ stanowi to esencję „gry we frisbee”. Freestyle jest jedyną dziedziną sportów z latającym dyskiem, która wyewoluowała bezpośrednio od rzucania i łapania – tzn. nie zaadaptowała żadnych zasad z innych sportów tak jak Disc Golf który czerpie z „normalneogo” golfa, Ultimate który opiera się o modyfikację zasad innych gier zespołowych czy Disc Dogging który zamienił patyk/piłkę na dysk. Dobry chwyt to zdecydowanie więcej niż „trik” – to wykończenie kombinacji ruchów, które tworzy wrażenie całości i spójności ruchów. Nawet prosta kombinacja będzie wyglądać świetnie jeśli zakończysz ją udanym chwytem.

Warto też zwrócić uwagę na fakt, że większość zaawansowaych trików opiera się na takim samym ruchu jak chwyt. Czyli np. flamingo brush to taki sam ruch jak flamingo catch – jedyna różnica to że zamiast złapać dysk w końcowej fazie ruchu – odbijamy go ręką. W związku z tym opanowanie chwytów jest świetną bazą do uczenia się trudniejszych trików.

Łapanie polega na koordynacji wzroku i ciała (rąk). Musisz nauczyć się „czytać” dysk, czyli przewidywać gdzie upadnie, na jakiej wysokości twojego ciała będzie podczas łapania, jaki wpływ ma wiatr, pod jakim kątem leci dysk oraz ilość rotacji jaką posiada. Zwróć uwagę jak często początkujące osoby biegną aby złapać wysoko lecący dysk, po czym okazuje się że dysk na końcu swojej drogi skręca w bok albo nawet zawraca i w efekcie ląduje na ziemi ,a nie w rękach łapiącego. „Czytanie” to pewna zdolność przewidywania gdzie dysk będzie w momencie łapania. Oznacza to, że powinieneś poruszać się tam gdzie dysk wyląduje, a nie tam gdzie aktualnie leci. Kolejnym „błędem” popełnianym często przez początkujące osoby jest tzw. „syndrom betonowych butów” czyli próba łapania dysku nie odrywając nóg z miejsca lub patrzenie jak dysk przelatuje obok poza zasięgiem rąk. To może wydawać się straszne ale jeśli chcesz go złapać to musisz się poruszać i korzystać ze swoich nóg aby znaleźć się we właściwym miejscu , we właściwym czasie. Ta gra nie polega tylko na rzucaniu w idealny sposób, ale również na próbie łapania wtedy kiedy to tylko możliwe.

Każdy chwyt ma tzw. okno czyli miejsce w którym możesz go złapać. Np. chwyt pod nogą (UTL) ma bardzo duże okno co pozwala łatwo złapać nadlatujący dysk. Okno znajduje się między wysokością twoich bioder a stopami. Ręka którą łapiesz również nie jest ograniczona w ruchu co pozwala łatwo skorygować pozycję i ruch. Jednak ograniczenie polega na tym że dysku lecącego w to okno nie można złapać chwytem np. za głową. Z drugiej strony np.Gitis to jeden z trudniejszych chwytów ponieważ okno jest bardzo małe. Okna w dużym uproszczeniu można podzielić na kilka grup:

1. Wysoko nad głową i na wysokości głowy. – np.behind the head

2.Na wysokości tułowia – np.triple fake

3.Na wysokości bioder – np.behind the back

4.Na wysokości kolan i kostek – np.chair, flamingo

Musisz nauczyć się podejmować decyzję do jakiego okna dysk leci i wybrać właściwy chwyt którym chcesz złapać dysk. Warto opanować chywty na każde okno aby móc łapać każdy dysk w ciekawy sposób.

Poniżej znajdziesz opisy i filmy z prezentacją klasycznych freestylowych chwytów. Jeśli chcesz się ich nauczyć warto abyś zaczął od tych prostszych a następnie próbował zaawansowanych – nie odwrotnie. Uczenie się zaawansowanych chwytów wymaga treningu samemu. Musisz poprostu rzucać samemu sobie dysk a następnie próbować go łapać. To najlepszy sposób na opanowanie koordynacji, techniki i wyczucia czasu/momentu na chwyt. Zacznij od nauczenia się rzucania sobie dysku jedną ręką z małą ilością spinu pod różnymi kątami. Masz dwie ręce czyli każdy chwyt możesz wykonać na dwa różne sposoby.

Dodatkowo możesz dodać obrót ciała przed każdym chwytem. Możesz próbować łapać dysk w powietrzu, odrywając nogi od ziemi. To razem daje wiele możliwości które możesz wypróbować. Szukaj najlepszej drogi dla siebie, takiej jaka Ci najbardziej odpowiada.

• PANCAKE/TWO HAND

Najprostszy chwyt nazywany także naleśnikiem lub krokodylem. Chwyt dwoma rękami jest najprostszym z możliwych i ten powinieneś opanować jako pierwszy. Jest to najmniej ryzykowny sposób na złapanie dysku.

• ONE HAND

Prawie wszystkie freestylowe chywty łapiemy jedną ręką co jest trudniejsze niż łapanie oburącz. Podstawową rzeczą jest ustawienie kciuka. Jeśli łapiesz dysk wysoko (np. ponad głową) – kciuk powinien być skierowany do dołu. Jeśli łapiesz nisko (np.na wysokości kolan) – kciuk powinien być skierowany ku górze.

UUNDER THE LEG (UTL)

To jeden z łatwiejszych chwytów we freestyle frisbee. Idea tego chwytu polega na złapaniu dysku przelatującego pod nogą. Najłatwiej będzie złapać dysk spadający pod lekkim kątem.

BEHIND THE BACK (BTB)

Łapanie dysku na wysokości bioder za plecami wymaga „zrobienia” miejsca dla nadlatującego dysku, czyli odwrócić się bokiem  i wychylić biodra do przodu aby dysk nie zahaczył o ciało.

CHAIR

Prosty i efektowny chwyt. Zasady podobne jak BTB jednak ręka powinna znaleźć się pod kolanami.

FLAMINGO

TRIPLEFAKE

BEHIND THE HEAD

OLIVER

Jeden z trudniejszych chwytów ponieważ „okno” jest bardzo małe.

• FIGURE FOUR/GRAPEVINE

BAD ATTITUDE

FLAMINGOSIS

PHLAUD

SCARECROW

GITIS

BARREL

*TRAPS